Mergur málsins

Þegar ég var unglingur í grunnskóla þótti maður skara fram úr ef maður gat slegið um sig á fornu íslensku máli. Helst að ná þannig valdi á tungunni að mörgum þótti hreint erfitt að skilja mann. Vitnað var í fornsögurnar, enda vaknaði áhuginn fyrir fornmálinu við lærdóm úr þeim. 
Nú er búið að yfirfæra þessar sögur yfir á nútímamál svo  Íslendingi nútímans megi verða auðveldara að skilja.

Sem forseti okkar þreyttist Vígdís Finnbogadóttir aldrei á því að segja að það sem gerir Íslending að Íslendingi er að hann tali gott kjarnyrt mál, að hann haldi upp á tungu sína og verndi hana. Í dag steðja hættur að máli okkar úr öllum áttum. Fremst má telja internetið, þá nýtt mál á sms skilaboðum, msn tungumál og áfram má telja.
Það var mér fagnaðarefni að sjá í dag að menntaráð Reykjavíkurborgar hefur ákveðið að stofna til sérstakra íslenskuverðlauna fyrir reykvíska grunnskólanema, hver skóli getur tilnefnt 3 nemendur til þessara verðlauna.  
Heldur finnst mér það þó rýrt til eftirtekju að hver skóli skuli geta náð árangri í keppni þessari með aðeins þremur nemendum. Nær hefði mér þótt að keppt yrði hreinlega milli skóla líkt og í Gettu betur keppninni.  Þannig hrifust allir með. Ljóðmæli mættu gjarnan fylgja, því ljóðahefðin er á undanhaldi hjá þjóðinni.

Ekki veit ég hvort samanburður við Litháen er sanngjarn við Ísland þegar kemur að tungumálinu. Við tölum gjarnan um að okkur veitist auðveldara að vernda íslenska tungu vegna legu landsins.
En, þrátt fyrir legu Litháen með 4 lönd  aðliggjandi, þá hefur tunga þeirra, litháískan varðveist svo að heita óbreytt að mestu þrátt fyrir að vera eitt elsta tungumál heims. Hér er ekkert nýrði tekið inn nema af sérstökum tungumálasérfræðingum. Þannig ákváðu þeir fyrir skömmu að tannlæknastofur skyldu taka upp nýtt nafn. Nafninu var úthlutað og tannlæknar um alla borg þurftu að endurskíra fyrirtæki sín og setja upp ný skilti!

Hvað sem því líður, þá sit ég nú við að skrifa ræðu sem ég flyt í kvöld, á ensku. Í kvöld er ég með afmælisboð vegna árs afmælis RE/MAX í Litháen. Von er á um 100 gestum. Gaman er frá því að segja að við verðum ekki með einn indverskan sendiherra, við verðum með tvo. Hér í Vilnius er indverji, fyrrverandi flugmaður í indverska hernum sem rekur hér afar glæsilegt veitingahús. Með okkur hefur tekist ágætur kunningskapur, þetta er lítill krúttlegur karl sem hugsar afar vel um veitingahúsið og er ötull við að halda merkjum þjóðar sinnar á lofti. Þannig stóð hann fyrir heljarmiklu teiti á þjóðhátíðardegi Indlands þann 26. janúar sl. þar sem saman voru komnir allir diplómatar og ráðamenn hér í borginni. Virkilega skemmtilegt og létt boð. Til stóð að leikarinn Ben Kingsley heiðraði samkomuna, en hann varð veðurtepptur í Klaipeda sem er hafnarborg hér.
Nú, ég býð auðvitað þessum góða vini mínum að koma í kvöld, og þar sem hann er afar hrifinn af mér sem fulltrúa þjóðar sem á mið-austurlenska forsetafrú og forseta sem er ábyrgur fyrir framtíð Indlands að hluta, þá kemur ekki til greina að mæta með færri en tvo sendiherra með sér. Einn fyrir Dorrit og einn fyrir Ólaf Ragnar.
Skál!